در نخستین گفتوگوی زنده تلویزیونی؛
گزارش پزشکیان از بایدهای دولت چهاردهم
مسعود پزشکیان، در نخستین گفتوگوی زنده تلویزیونی خود با مردم، مهمترین اولویتها و بایدهای دولت چهاردهم را گزارش کرد.

به گزارش رواق، مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم، دیشب نخستین گفتوگوی زنده تلویزیونی با مردم را انجام داد و در آن گزارشی از بایدهای دولت چهاردهم ارائه داد.
وی با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای دولت و ابراز امیدواری برای خدمترسانی به مردم، اظهار کرد که به وعدههای انتخاباتی خود پایبند است. کابینه وفاق ملی با استفاده از دولت شهید رئیسی، روحانی، مستقل و اصلاحطلبان انتخاب شد و بالاترین رای اعتماد را از مجلس گرفت.
برخورد محترمانه با مردم، ربطه به تحریم ندارد
رئیس دولت چهاردهم، درباره وضعیت کشور، عنوان کرد که مردم وضع موجود را میبینند. مشکل تورم و گرانی، ناترازی برق، مطالبات عقبافتاده کشاورزان، فرهنگیان، بازنشستگان، گندمکاران و پرستاران در اولویت مسائل بوده و مشکلاتی دیگر نیز در کشور وجود دارند.
بر اساس اظهارات پزشکیان، قصد دولت و کابینه این است که مشکلات کشور حل شود. به شدت تحت تحریم هستیم اما برخورد محترمانه با مردم ربطی به تحریم ندارد. باید تبعیض را از بین ببریم و به دنبال عدالت باشیم.
برنامه هفتم باید مبنای حل مشکلات کشور باشد و اگر جایی نیاز به اصلاح دارد، اصلاح آن انجام شود. در حال حاضر با توجه به ناترازی برق و انرژی، امکان رشد ۸ درصدی وجود ندارد. اول باید ناترازی انرژی را حل کنیم. متخصصان معتقدند برای رشد ۸ درصدی به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری نیاز است. کل پولی که در داخل کشور است ۱۰۰ میلیارد دلار میشود بنابراین به ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی نیاز داریم.
باید وفاق ملی در داخلی و خارج از کشور حفظ شود
رئیسجمهور گفت: آن شعاری که ما میدادیم و میگفتیم ایران برای همه، یعنی همین. ایران برای یک دسته و یک گروه و یک جناح نیست. باید به بودن ایرانیان در کشور افتخار کنیم. ما باید به آنان اطمینان دهیم که اگر به ایران برگشتند برایشان پرونده درست نمیکنیم، اذیتشان نمیکنیم و آنان را از رفتن محروم نمیکنیم.
باید اختلاف داخلی، مشکلات با همسایهها و دنیا را حل کنیم. با حدود ۴۰ کشور هماکنون مذاکره کردهایم و درحال انعقاد پیمان هستیم. مسلمانان باهم برادر هستند و باید در مقابل دشمنان متحد باشند.
در آموزش و پرورش نیز مشکلات بسیاری داریم. قابلقبول نیست که در یک کشور کسی که پول و رابطه و آشنا ندارد نتواند بچه خود را به مدرسهای بفرستد که دیگری میتواند چون پول و آشنا دارد؟ عادلانه است کسی که در روستا درس می خواند با کسی که در شمال تهران درس می خواد با هم رقابت کنند؟