فاصله قابل توجه اروپا تا اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای
تاکنون تنها ۶ کشور از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا، برنامه‌های اقلیمی ملی ارائه داده‌اند که تا حد زیادی مورد قبول واقع شده است. بر اساس مطالعه‌ای که به بررسی برنامه‌های اقلیمی اعضای اتحادیه اروپا می‌پردازد، ۱۲ کشور اتحادیه اروپا، ممکن است اهداف ملی خود در زمینه کاهش گازهای گلخانه‌ای را بر اساس مقررات تلاش مشترک (Effort Sharing Regulation) از دست بدهند. از سوی دیگر ۷ کشور دیگر نیز در معرض خطر عدم دستیابی به اهداف خود قرار دارند.
به گزارش رواق، «مقررات ابتکار مشترک» به عنوان یک چارچوب سیاستی، بخشی از بسته اقلیمی و انرژی اتحادیه اروپا است که اهداف ضروری کاهش گازهای گلخانه‌ای را برای ۲۷ کشور عضو تعیین می‌کند. همچنین آنها را ملزم می‌سازد تا سال ۲۰۳۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای را در مقایسه با سال ۲۰۰۵ به میزان ۴۰ درصد کاهش دهند.
کشورهای عضو باید به اهداف اقلیمی ذیل پنج بخش کلیدی شامل حملونقل جاده‌ای، ساختمان‌سازی، صنایع کوچک، زباله و کشاورزی دست یابند. هر کدام از این اهداف بر اساس تولید ناخالص داخلی یک کشور نسبت به کشورهای ثروتمندتر که الزامات سخت‌گیرانه‌تری دارند، تنظیم می‌شود.
بر اساس برنامه‌های کنونی کشورهای اتحادیه اروپا، انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰، تنها ۳۵.۵ درصد کاهش خواهد یافت که این مقدار ۴.۵ درصد کمتر از هدف ۴۰ درصدی مورد نظر است. در این شرایط، برخی کشورها عملکردی بسیار نامطلوب‌تر از سایر کشورها دارند.
کدام کشورها در مسیر دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه‌ای قرار دارند
بر اساس گزارش حملونقل و محیط‌زیست (T&E)، آلمان و ایتالیا از نظر دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه‌ای عملکرد بسیار نامطلوبی دارند. پیش‌بینی می‌شود آلمان ۱۰ درصد و ایتالیا ۷.۷ درصد اهداف اقلیمی خود را از دست بدهند و همچنین فرانسه تنها با اختلاف بسیار کم به این اهداف دست یابد. بدیهی است هرگونه عقب‌نشینی در سیاست‌ها یا حتی زمستان سرد که مصرف انرژی را افزایش دهد، می‌تواند منجر به شکست شود.
یورونیوز گزارش داد، هنوز هم وقت برای اصلاح سیاست‌های دولت در مسیر دستیابی به اهداف ۲۰۳۰ وجود دارد. «سوفی دفور»، مدیر اقلیمی در سازمان حملونقل و محیط‌زیست اروپا، هنگام انتشار این گزارش در ماه ژوئن ۲۰۲۴ اعلام کرده بود که ممکن است میزان جریمه‌های اجباری که کشورها باید در سال ۲۰۳۰ بپردازند، شگفت‌انگیز باشد.
وی همچنین اذعان داشت که کشورها با یک انتخاب روشن روبه‌رو هستند: «اینکه میلیاردها دلار بابت افزایش آلاینده‌های کربنی خود به همسایگانشان بپردازند یا سیاست‌های جدیدی مانند عایق‌کاری خانه‌ها را به اجرا درآوردند تا زندگی شهروندان خود را بهبود بخشند.»
