نقش منابع انرژی تجدیدپذیر در حفظ امنیت انرژی جهانی
مفهوم امنیت انرژی به ظرفیت یک کشور برای تأمین منابع انرژی کافی اشاره دارد تا زندگی مدرن در مواجهه با برخی خطرات بدون وقفه ادامه یابد.
کشورها با خطرات مختلفی در تأمین انرژی روبه‌رو هستند. برخی از این خطرات در داخل کشور به وجود می‌آیند؛ مانند حوادث طبیعی و آب و هوای شدید که می‌تواند خطوط انتقال و نیروگاه‌ها را مختل کند. خطرات دیگری نیز از خارج از کشور تأمین می‌شوند؛ بسیاری از کشورها به سوخت‌های فسیلی وارداتی وابسته‌اند، و این منابع می‌توانند تحت تأثیر سیاست‌ها و رفتارهای بین‌المللی قرار بگیرند. گاهی اوقات کشورهای تأمین‌کننده سوخت‌های فسیلی، در صورت نارضایتی از سیاست‌های کشور مقابل، عرضه سوخت را محدود یا متوقف می‌کنند که این امر می‌تواند اختلالات شدیدی در تامین انرژی آن کشور به وجود آورد.
خطرات غیرمستقیم نیز تأثیرات قابل‌توجهی دارند. برای مثال، وقوع یک فاجعه طبیعی یا جنگ بین دو کشور ممکن است تولید و انتقال سوخت‌های فسیلی را به کشورهای دیگر مختل کند. حتی اگر کشوری به‌طور مستقیم از آن کشورها سوخت دریافت نکند، تأثیر این اختلال می‌تواند به افزایش قیمت سوخت در بازار جهانی منجر شود و بر توان خرید مردم در سراسر جهان تأثیر بگذارد.
افزایش ذخایر سوخت فسیلی، در نظر داشتن تأمین‌کنندگان جایگزین، افزایش بهره‌وری انرژی و تنوع‌بخشی به منابع انرژی از راهکارهای بهبود امنیت انرژی هستند.
استفاده از منابع تجدیدپذیر یکی از مؤثرترین راه‌ها برای تنوع‌بخشی به منابع انرژی و افزایش امنیت انرژی است. منابع تجدیدپذیر مانند باد، آب و خورشید، در مرزهای ملی یک کشور موجود هستند و به تأمین انرژی پایدار کمک می‌کنند. افزون بر این، توسعه شبکه‌های توزیع غیرمتمرکز در انرژی‌های تجدیدپذیر، امکان ایجاد سامانه‌های کوچک و مستقل از شبکه‌های بزرگتر را فراهم می‌کند که در صورت اختلال در یک منطقه، مناطق دیگر بتوانند برق تولید کنند.
