اصلاحات نظام بازنشستگی کانادا
نظام بازنشستگی کانادا اگرچه در سه دهه اخیر مشکلات گوناگونی را تجربه کرده است اما در حال حاضر به عنوان یکی از نظام‌های بازنشستگی موفق در دنیا معرفی می‌شود.
از میان ۳۷ کشور عضو همکاری و توسعه اقتصادی، چهار کشور کانادا، استرالیا، هلند و نروژ ضمن شباهت با ایران از منظر وضعیت نیروی کار و ظرفیت‌های اقتصادی، می‌توانند الگوی عملکرد مطلوبی در حوزه مدیریت نظام تأمین اجتماعی باشند.
استقلال صندوق‌های بازنشستگی این کشور از دولت، جدا کردن مدیریت و سرمایه‌گذاری آن از بدنه دولتی و استفاده از متخصصان و مدیران متخصص در این حوزه توانسته نظام بازنشستگی کانادا را به سیستمی موفق تبدیل کند.
پیش از این، در دهه 1980 صندوق‌های بازنشستگی کانادا بر مبنای بودجه، تأمین مالی می‌شد. اصلاحات در کانادا ابتدا درساختار سازمانی، رویکرد سرمایه‌گذاری و حکمرانی صورت گرفت.
گزارش مرکز اکچوئری کانادا در سال 1995 نشان می‌داد این کشور در صورت تداوم مسیر پیش‌رو تا بیست سال آینده، به صورت کامل منابع مالی خودش را از دست خواهد داد. با تشکیل هیأت سرمایه‌گذاری برنامه بازنشستگی کانادا و تزریق بودجه به آن، اولین سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در سال 2001 شکل گرفت.
موفقیت کانادا در این مسیر با همراهی دولت‌ها و با حفظ جایگاه تنظیم‌گری خود برای رسیدن به مقصد، میسر شد و این کشور با قوانین مجلس، توانست استقلال صندوق‌های خود را به دست بیاورد.
البته لازم است ذکر شود نظام بیمه‌ای این کشور کاملا مستقل از دولت نیست و نظارت صحیح دولتی امری حیاتی برای این صندوق تلقی می‌شود.
بیان این نکته ضروری است که اگرچه سیاست‌های جمعیتی کانادا و جذب مهاجران، توانسته در راستای پایداری مالی صندوق‌ها موثر عمل کند؛ اما ضمن رشد منابع مالی صندوق‌ها، مشکلاتی مانند کمبود و گرانی مسکن نیز با رشد جمعیت شکل گرفتند. بر اساس آخرین آمارهای انجمن املاک و مستغلات کانادا، متوسط قیمت مسکن در سال 2023، 677،396 دلار بوده که این میزان با 4.9 درصد افزایش سالانه به 710،468 دلار در سال 2024 رسیده است.
همچنین پیش‌بینی می‌شود که متوسط قیمت مسکن از سال 2024 با 7درصد افزایش به 760،120 دلار در سال 2025 برسد. این افزایش قیمت را می‌توان از تبعات رشد جمعیت مهاجران در کانادا دانست.
